Terug naar Alcobaça en naar Batalha
Blijf op de hoogte en volg Loes en Ted
31 Mei 2019 | Portugal, Nazaré
Eergisteren adviseerde men ons om niet het klooster van Alcobaça te bezoeken, want het werd gerestaureerd. Een campinggenoot wist ons echter te vertellen, dat er nog genoeg klooster resteerde dat de moeite van het bekijken waard was. Als we dan toch naar Alcobaça zouden gaan, hij wist daar een restaurantje waar je voor een habbekrats (€8,00) een smakelijke Portugese maaltijd kon eten. Ook de opmerking van Ria over de afzuigkappen, maakte ons nieuwsgierig.
We zijn dus weer naar Alcobaça gegaan en hebben het klooster bezocht. Heel bijzonder, zoals daar destijds ruim 300 monniken hebben gewoond. De refter waar werd gegeten en geluisterd naar lezingen, het dormitorium waar alle monniken sliepen, de keuken die was afgestemd op het aantal monniken dat in het klooster woonde (gigantische “afzuigkappen” die plaats boden voor het roosteren van het aantal ossen dat nodig was om alle monniken tegelijkertijd hun maaltijd voor te kunnen zetten; ook een toppunt van toenmalige hygiène, want het water van de nabije rivier werd via bassins in de keuken geleid, zodat voedsel en handen konden worden gereinigd). In de refter is een smal deurtje. Als je daar als monnik niet meer door kon, dan had je je blijkbaar niet aan de soberheidsregels van de orde gehouden, en moest je vasten tot je weer door het deurtje kon. En dit alles: sober en groot (behalve natuurlijk het deurtje).
Het restaurantje (Portas de Fora) was meer dan de moeite waard.
Is het klooster in Alcobaça behoorlijk sober, dat van Batalha is bijzonder flamboyant, behalve het laatst gebouwde deel, dat laat zien dat de religieuze bouwstijl tegen het einde van de 15e eeuw de uitbundige pracht en praal heeft ingeruild voor eenvoud en soberheid. De rondgang in het klooster van Batalha is veel minder openhartig dan in Alcobaça. In Batalha loop je vooral door de gangen van het klooster. Alleen de ruimte met het graf van de onbekende soldaat uit de oorlog van 14-18 is specifiek te noemen, maar natuurlijk niet kenmerkend voor een middeleeuws klooster.
De kloosterkerk van Batalha is iets kleiner dan die van Alcobaça, maar veel rijker versierd (Manuelijns, een overgang van gotiek naar barok), met prachtig glas-in-lood. Het is duidelijk te zien, dat het complex is gebouwd in opdracht van de Portugese koningen (de vader van Hendrik de Zeevaarder). Zij hebben allemaal (ook genoemde Hendrik) een rijk versierde graftombe. De oudste tombes staan in de Stichterskapel, de latere tombes staan in een merkwaardige onvoltooide kapel, die aan de koorzijde aan de kerk is vastgeplakt. Onvoltooid, want aan de bouw van het dak is men niet meer toegekomen.
We zijn dus weer naar Alcobaça gegaan en hebben het klooster bezocht. Heel bijzonder, zoals daar destijds ruim 300 monniken hebben gewoond. De refter waar werd gegeten en geluisterd naar lezingen, het dormitorium waar alle monniken sliepen, de keuken die was afgestemd op het aantal monniken dat in het klooster woonde (gigantische “afzuigkappen” die plaats boden voor het roosteren van het aantal ossen dat nodig was om alle monniken tegelijkertijd hun maaltijd voor te kunnen zetten; ook een toppunt van toenmalige hygiène, want het water van de nabije rivier werd via bassins in de keuken geleid, zodat voedsel en handen konden worden gereinigd). In de refter is een smal deurtje. Als je daar als monnik niet meer door kon, dan had je je blijkbaar niet aan de soberheidsregels van de orde gehouden, en moest je vasten tot je weer door het deurtje kon. En dit alles: sober en groot (behalve natuurlijk het deurtje).
Het restaurantje (Portas de Fora) was meer dan de moeite waard.
Is het klooster in Alcobaça behoorlijk sober, dat van Batalha is bijzonder flamboyant, behalve het laatst gebouwde deel, dat laat zien dat de religieuze bouwstijl tegen het einde van de 15e eeuw de uitbundige pracht en praal heeft ingeruild voor eenvoud en soberheid. De rondgang in het klooster van Batalha is veel minder openhartig dan in Alcobaça. In Batalha loop je vooral door de gangen van het klooster. Alleen de ruimte met het graf van de onbekende soldaat uit de oorlog van 14-18 is specifiek te noemen, maar natuurlijk niet kenmerkend voor een middeleeuws klooster.
De kloosterkerk van Batalha is iets kleiner dan die van Alcobaça, maar veel rijker versierd (Manuelijns, een overgang van gotiek naar barok), met prachtig glas-in-lood. Het is duidelijk te zien, dat het complex is gebouwd in opdracht van de Portugese koningen (de vader van Hendrik de Zeevaarder). Zij hebben allemaal (ook genoemde Hendrik) een rijk versierde graftombe. De oudste tombes staan in de Stichterskapel, de latere tombes staan in een merkwaardige onvoltooide kapel, die aan de koorzijde aan de kerk is vastgeplakt. Onvoltooid, want aan de bouw van het dak is men niet meer toegekomen.
-
01 Juni 2019 - 04:32
Ria:
Mooie foto's. Onze luchten zijn vandaag ook strakblauw. Wij mogen dit weekend ook even opwarmen. Veel plezier. -
01 Juni 2019 - 07:11
Paul En Jeannette:
Prachtig klooster, dat poortje is wel iets om bij ons als badkamer deur te installeren. -
01 Juni 2019 - 16:51
Marij En Jaap:
Ook wij hebben mooie herinneringen aan Alcobaca; de binnenkant van de kerk is zo overweldigend door zijn soberheid. Wij werden compleet verrast. En toen ik de foto's van het klooster zag, dacht ik, oh ja! Batalha is zo anders, vooral met die onafgewerkte kapellen. Maar ook heel bijzonder en Fatima is groots en overweldigend. En Loes als je op Fatima gewoond hebt, dan moet je daar inderdaad naar toe als je in de buurt bent.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
