Door de wolken dwars door de Picos

Na een rit van 191 erg bochtige kilometers staan we op een camping in Potes.

Van onze vorige reis weten we nog, dat Marij gelijk heeft: als het mooi weer is, zijn de Picos prachtig. Helaas was het weer vandaag allesbehalve mooi: het miezerde regelmatig, en als het niet miezerde, dan was er nog dat wolkendek dat maar niet over de bergen kon komen. Vooral aan de noordzijde van de Picos zaten we regelmatig in de wolken (waarmee Ria een antwoord heeft op een eerder gestelde vraag).

Niet alleen het weer was bepalend vandaag. Ook de wegomstandigheden waren van invloed op het verloop van de dag. Dat begon al in Covadonga (Ribadesella > Arriondas > Cangas de Onis > Covadonga). Nog niet zo lang geleden kon je met eigen vervoer naar de meren boven Covadonga. Nu is de weg ná Covadonga alleen nog maar geopend voor lokale touringcars en taxi’s. Deze ondernemers hanteren forse tarieven. Daarnaast was er bij de meren waarschijnlijk weinig zicht. Daarom zijn we, in afwijking van het plan, maar niet naar de meren gereden. We hebben wel nog even de basiliek van Covadonga en de grot Santa Cuevas bekeken.

Terug in Cangas de Onis namen we de N-625 richting Riaño. Na Vega de Pervis stuitten we echter op een omleiding. De N-625 was gestremd. We werden omgeleid via het AS-261. Deze volgde het dal van de Ponga, een schitterende route, zo onder in de diepe kloof van het riviertje, tussen kaarsrechte granieten wanden. Bij San Juan de Beleño werden we de PO-2 opgestuurd. De borden “verboden voor voertuigen zwaarder dan 4 ton” (de buzz is 3,5 ton) zeiden al genoeg. De weg klom stevig, en was op sommige stukken zó smal, dat zelfs tegenliggende motoren alleen met moeite voorbij konden. Daar kwam nog eens bij, dat we op de top van de PO-2 dik in de wolken zaten, en dat er ook nog eens rekening moest worden gehouden met loslopende koeien. Het was dan ook een hele opluchting toen we weer op de N-625 kwamen.

Volgens plan zouden we een stukje na Oseja de Sajambre een zijweg door het Valdeon-dal nemen. We hebben even geaarzeld, maar we hebben het toch maar gedaan. Bij mooi weer is dit een van de mooiste stukken van de Picos, want bij Poseda de Valdeon kom je bijna aan de voet van een paar stevige tweeduizenders. Helaas, die toppen zaten dik in de wolken. Toch was deze route de moeite waard, want eenmaal over de col (de Puerto de Pandetrave) reden we door een groen deel van de Picos richting Portilla de la Reina. Daar namen we de N-621 naar Potes.

Ook op de N-621 moesten we over een col (de Puerto de San Glorio). Bijna het hele stuk van deze col naar Potes zaten we in de wolken die vanuit het noordoosten kwamen aanzetten maar niet over de Picos konden komen.

Volgens plan zouden we vanuit Potes eerst nog naar Fuente Dé rijden. Dat is het hoogste punt dat je in de Picos met de auto kunt bereiken. In verband met het weer hebben we die rit maar uitgesteld.