Van El Rocio doorgereden naar Portugal

Na 143 km staan we op een camping in Tavira, in de oostelijk Algarve.

Het duurt tot zondag voordat de temperatuur in Sevilla weer draaglijk is (voor ons althans). Daar willen we niet op wachten. Daarom zijn we maar een stukje naar het westen gereden.

Vanochtend zijn we eerst naar El Rocio gegaan. Dit plaatsje is het eindpunt van de grootste Spaanse bedevaart. Deze begint van oudsher in Sanlúcar de Barrameda aan de Quadalquivir. De tocht door het nationale park Doñana duurt drie dagen. Op de ochtend van 2e Pinksterdag komt men in El Rocio aan om de Heilige Maagd van El Rocio te aanbidden en door het stadje rond te dragen. Op 2e Pinksterdag zijn er wel 1.000.000 mensen in het stadje (daarom zijn we in 2016 niet naar El Rocio gegaan).

De wegen in het stadje zijn allemaal van zand. Regelmatig rijdt er een grader rond om de wegen te egaliseren. De toeristen rijden beschaafd langzaam, de inboorlingen zijn wat minder geduldig en veroorzaken nogal wat stof. De huizen zijn, naar goed Andalusisch gebruik, wit geschilderd.

We zijn op bezoek geweest bij de Heilige Maagd. Ze staat te pronken temidden van een enorm verguld altaarstuk. Voor ons, toch min of meer ontkerkelijkte nuchtere Nederlanders, is de devotie van de Spaanse bezoeker bijna ontroerend.

Tot slot een antwoord op de vraag van Paul en Jeannette: in dit deel van Andalusië hebben we niets gezien van woestijnvorming. Die is er wél in Oost-Andalusië. Vooral het gebied rond Tabernas is bekend (hier is menige western opgenomen, zoals The Good, the Bad and the Ugly).