Van het uiterste puntje dwars door de serra

We zijn op een camping in de buurt van Ourique. We hebben vandaag 191 km gereden.

Het eerste deel van de tocht ging langs de zuidkust naar het uiterste puntje van Portugal: Cabo de São Vicente. Als je op de landkaart kijkt, dan zie je duidelijk dat deze kaap helemaal niet het meest westelijke puntje van Portugal is, maar dat wisten ze ten tijde van de grote ontdekkingsreizen nog niet. De kaap was het laatste stuk van het vasteland dat men bij het uitvaren zag.

De kaap is best indrukwekkend. Een ding staat vast: het weer was er stukken beter dan vorig jaar op de Noordkaap. Het was er ook een stuk goedkoper

Van de kaap zijn we teruggereden naar Sagres. Daar hebben we het fort bezocht. Bij aankomst maakt het een stoere indruk. De landzijde is nog geheel intact. Van de zeezijde is nog maar een vrij klein deel bewaard gebleven. Het is dus eigenlijk nog maar een half fort.

Vanuit Sagres zijn we via de N268 naar het noorden gereden. We hadden een prima picknick bij het Praia da Bordeira.

In Aljezur (we reden inmiddels over de N120) zijn we afgeslagen naar Monchique (N267). Deze weg gaat dwars door de Serra de Monchique. Een serra is voor Portugese begrippen een gebergte of een bergketen, maar in het Europese gebergtenklassement staat de Serra de Monchique ergens tussen de Ardennen en de Vogezen. In de buurt van Monchique zijn we afgeslagen naar de Fóia, met 902 meter de hoogste top van de serra. Vanaf daar heb je een vrij uitzicht over het westelijke deel van de Algarve. Je ziet Portimão en Lagos duidelijk liggen.

Vanaf Monchique zijn we verder westwaarts gegaan over de N267. Dit deel van de serra is zwaar getroffen door de massale bosbranden van vorig jaar. Dat levert een behoorlijk triest beeld op.

Aan het einde van de N267 zijn we over de IC1 noordwaarts gegaan. We zitten nu in de heuvelachtige uitlopers van de Serra de Monchique.