Via Monsaraz naar Évora

We staan nu op een camping in Évora. We hebben vandaag 230 km afgelegd, doorgaans over hoofdwegen, dus dat schoot redelijk goed op.

Voor de spoorzoekers: over de IC1 naar Ourique, vandaar over de IP2 naar Beja en Portel, vervolgens over de M538 en de N255 naar Reguengos de Monsaraz, over de N256 en de M514 naar Monsaraz, terug naar Reguengos en over de N256 en de IP2/N18 naar Évora.

Tegen lunchtijd kwamen we in Monsaraz aan. Na de picknick onder de stadsmuur, met een prachtig uitzicht op het belangrijkste zoetwaterreservoir van Portugal (ontstaan door de aanleg van een stuwdam bij Alqueva), zijn we het ommuurde middeleeuwse stadje ingelopen. Het ligt, met een heus kasteel, strategisch op een heuvel. De witgekalkte huisjes liggen aan vrij smalle pittoreske straatjes die zijn geplaveid met kleine (inmiddels spiegelgladde) keitjes.

Vervolgens zijn we naar de camping van Évora gereden en zijn we op de fiets de stad ingegaan. Évora was al bewoond door de Romeinen (er staat een oude Romeinse tempel en er is nog een aquaduct). Het heeft zich ontwikkeld tot een vrij grote ommuurde middeleeuwse stad met pleinen, kerken en vooral veel smalle hobbelige straatjes. Het is er behoorlijk druk, want iedereen wil kennelijk met de auto door die smalle, vaak behoorlijk steile, altijd bijzonder hobbelige straatjes naar zijn eigen voordeur. Fietsers op straat zijn dan maar hinderlijk, want je kunt ze niet passeren en ze gaan niet snel genoeg. Wat een herrie maken al die autobanden op die ongelijke kinderkopjes. Opvallend: verschillende bogen van het aquaduct zijn dichtgemetseld, met een deur erin. Blijkbaar kun je ook daar wonen. De straatjes rond het hoofdplein zijn autovrij. Daar is het aangenaam vertoeven.