Wat was het gezellig in Porto

Volgens sommige campinggenoten konden we het best met de lijnbus naar Porto gaan. Andere mensen op de camping vonden de fietstocht naar Porto, langs de kust en vervolgens langs de Douro, prima, maar eenmaal in Porto deed je er verstandig aan om de fiets aan een lantaarnpaal vast te maken en lopend het centrum te bezoeken. Het centrum was immers vrij klein, maar de hoogteverschillen daarentegen erg groot.

Wij hebben beide adviezen gevoeglijk aan onze laars gelapt:
1. er is hier een prima fietspad langs het water naar Porto; geen lijnbus voor ons vandaag,
2. we wilden verder dan alleen het centrum; dat was te ver om te lopen; geen fietsen aan een lantaarnpaal dus,
3. we meenden met onze fietsen de “gevreesde” hellingen wel de baas te kunnen; waren we immers niet ooit fietsend de steile weg naar Schloss Neuenschwanstein omhoog gegaan.

De fietstocht langs het water (pakweg 10 km) was aanvankelijk heel erg comfortabel: een vrijliggende fietsroute van roodgekleurd asfalt. Na 5 km was het asfalt echter op, en moesten we over kinderkopjes gewoon over de weg rijden. Dat ging echter goed.

We staken de rivier over via de onderste verdieping van de Luiz I brug. Als fietser ben je sneller aan de overkant dan als automobilist, want je kunt de file op de brug (zebrapad aan het einde) gewoon links inhalen; de tegenliggers gaan wel opzij.
Aan de Porto-kant zijn we linksaf gegaan, over de promenade bij het oude centrum (Ribeira). Heel gezellig, al die terrasjes, al die mensen (vooral Portugezen die de zondag vierden), al die gekleurde huizen aan de rivier.

Aan het einde van de promenade zijn we begonnen aan de hellingproef: gewoon een klein verzet kiezen met maximale ondersteuning, lekker midden op de weg rijden, zodat auto’s niet kunnen passeren. Aan het eind van de klim kwamen we op de Av. dos Aliados, een van de grotere pleinen in het centrum. Daar stonden grote tv-schermen. Plotseling kwamen alle Engelse supporters in beweging, want de politie vond het blijkbaar beter dat zij op een andere plek naar de troostfinale zouden kijken. Het was best wel onheilspellend toen die Engelse horde in onze richting liep.
We zijn verder gefietst naar het park waar de oranje-fanzone was ingericht. Misschien was het nog een beetje vroeg, maar het was er nog niet zo druk.
We zijn teruggefietst naar het centrum, hebben de kathedraal bekeken (van buiten), en zijn over de bovenste verdieping van de Luiz I brug weer naar Gaia gegaan. Opvallend is, dat die verdieping wordt gedeeld door de metro en vele voetgangers. Eenmaal in Gaia zijn we weer afgedaald naar de Douro, waar we temidden van de beroemde Porthuizen een terrasje hebben opgezocht, van waar we geruime tijd naar het passerende publiek hebben gekeken.