En de winnaar is …..

We fietsen vandaag naar Quedlinburg, en dat is genieten. Niet alleen van de goede fietspaden onderweg, maar ook, eigenlijk vooral, van Quedlinburg.

Elke vergelijking gaat wel ergens mank, maar als we de vakwerkstadjes Fritzlar, Goslar en Quedlinburg dan toch met elkaar moeten vergelijken, dan steekt Quedlinburg er met kop en schouders bovenuit. Dat zal wellicht mede liggen aan de gezellige drukte in het stadje (Hemelvaartvakantie), maar los daarvan, de Altstadt kent geen enkele dissonant. Overal, zowel in de kronkelige straatjes met kinderkopjes als op de pleintjes en pleinen (waaronder de Markt), zowel beneden als op de Schlossberg, overal proeft men de middeleeuwen. Quedlinburg verdient dan ook met recht het predikaat “Unesco werelderfgoed”.

Nu heeft Quedlinburg t.o.v. Goslar en Fritzlar wél het voordeel, dat het in het voormalige Oost-Duitsland ligt. Tot de “Wiedervereinigung” in 1990 was het redelijk zwaar verwaarloosd. Het is dus nog maar pas “gereanimeerd”, en ziet er mede daardoor zo mooi uit. Goslar en Fritzlar hebben het “nadeel”, dat ze in het voormalige West-Duitsland liggen. Daarmee misten zij de kapitaalinjectie die Quedlinburg zo heeft geholpen. Ook al gaat de vergelijking hierdoor wellicht een beetje mank, Quedlinburg blijft voor ons de winnaar.

Tot slot reageren we nog op de vraag van Paul en Jeannette. Het klopt dat bijzonder veel naaldbomen in de Harz zijn aangetast door de boomschorskever. Die manifesteert zich vooral in de hogere delen. Rond Clausthal-Zellerfeld zagen we grote lappen met dode bomen, hele gebieden waar de bomen waren geveld, heel veel stapels hout die op transport lagen te wachten.