Op avontuur in Moravië

Vandaag verlaten we Polen. Via binnendoortjes rijden we naar Zory, waar we de A1 naar Ostrava opdraaien. Bij Ostrava wordt de “1” een tolweg, dus rijden we vanaf hier verder via binnenwegen, meestal van goede kwaliteit, maar soms zo beroerd, dat 30 km/uur eigenlijk nog te hard is. Moravië presenteert zich met een vriendelijk golvend, bosrijk, landschap, met om de haverklap een dorpje. 

Olomouc is, aan de zuidwestkant, een nogal rommelige stad. We vertrouwen op TomTom, maar dat hadden we beter niet kunnen doen. Terwijl we ons in een langzaam rijdende file bevinden, komen we bij een tunneltje, een tunneltje met maar één rijstrook, dus het verkeer wordt met stoplichten geregeld. Vlak voor onze neus springt het licht op rood. Door een bocht in de weg is er niet zo’n goed zicht op het tunneltje. Als wij weer verder mogen rijden, komt het tunneltje pas goed in beeld, en het is behoorlijk laag. We hebben een flinke rij achter ons en kunnen niets anders meer dan kijken of het gaat passen. Een waarschuwing voor de geringe hoogte is immers niet te bekennen. Bij het begin van de tunnel verklapt de antenne echter, dat wij net iets te hoog zijn, dus stoppen we. Hoe het precies is gegaan, we weten het niet, maar als wij aangeven, achteruit te willen rijden, rijdt de hele rij achter ons (pakweg 6 auto’s) braaf terug. Daardoor kunnen wij zo’n 100 meter, met aan weerszijden maar nauwelijks speling, achteruit rijden (lang leve de grote buitenspiegels en de achteruitrijdcamera).

We staan nu op de enige camping van Olomouc, tussen een grote kolonie Engelsen met knapen van caravans en witte bestelbussen, die in van alles en nog wat handel lijken te drijven.

Morgen fietsen we naar het centrum van de stad.