De vesting

We hadden gisteren nog maar net het verslag geplaatst, of het begon ineens enorm te waaien (windkracht 5 met vlagen van 6). We hebben de sunblocker maar uitgenomen en de luifel maar ingedraaid.

Vandaag waait het nog maar windkracht 4. We fietsen naar de vesting van Hellevoetsluis. Die is in het begin van de 17e eeuw gebouwd om de al bestaande oorlogs- en handelshaven van de Admiraliteit van de Mazen (Rotterdam) te beschermen. Die haven speelde jarenlang een belangrijke rol. Zo kwam er in 1626 de Zilvervloot van Piet Hein aan. De haven verloor pas echt haar betekenis door de aanleg van de Nieuwe Waterweg.

Ook al zijn er binnen de vesting veel nieuwe gebouwen verschenen, er zijn ook nog wel enige originele elementen te bekennen. Vooral de bastions zijn historisch.

Opvallend is het oudste nog bestaande droogdok van Nederland, in 1798 aangelegd door Jan Blanken. Het droogdok bestaat uit twee compartimenten. Deze worden van elkaar gescheiden door twee enorme gewone sluisdeuren. De uitdrukking ‘gewoon’ is hier gebruikt om het verschil te duiden met de sluisdeur tussen het dok en de haven. Dat is een ‘bootdeur’, een houten boot die vol water wordt gezet en daardoor precies in het deurgat past. Wordt, nadat het dok gevuld is, de boot weer leeggepompt, dan gaat hij drijven en kan hij opzij worden gevaren.

In de haven van Hellevoetsluis ligt het ramtorenschip “Buffel”, het eerste volledig door stoom aangedreven schip van de Koninklijke Nederlandse Zeemacht. Het schip bleek niet zo succesvol. Het was, door het zware geschut, topzwaar en daardoor lastig te besturen, en door de terugslag van het kanon werd de nodige schade aan de constructie veroorzaakt (zie debuffel.nl).