Nu echt aan de terugreis begonnen

Bij het plannen van de reis hebben we drie onderdelen onderscheiden:
1. Noordwaarts; van Tilburg naar Vestre Jakobselv,
2. Kust; van Vestre Jakobselv naar Tromsø,
3. Zuidwaarts; van Tromsø naar Tilburg.

Volgens deze indeling zijn we dus aan de terugreis begonnen. Het is slechts een detail, dat die terugreis 23 dagen gaat duren.

Vanochtend zijn we vrij vroeg, om 08:30, uit Tromsø vertrokken. We wilden namelijk de veerboot Brensholmen-Botnham hebben van 10:45. Wil je zeker zijn van een plaatsje aan boord (het is maar een kleine veerboot), dan moet je minstens een uur vóór vertrek in de rij op de veerstoep staan. Naar Brensholmen is maar 60 km, maar in Noorwegen doe je daar gemakkelijk een uur over. Daarom vertrek om 08:30.

De reis naar Brensholmen duurde iets langer dan verwacht. We sloten om 10:00 aan in de wachtrij. Gelukkig konden we mee. Sterker nog, nadat alle personenauto’s uit de rij waren geplukt om de hoeken voor in het schip te vullen, werden wij uit de rij gehaald, omdat we de eerste buscamper waren. Deze zijn iets smaller dan “gewone” campers, zodat er aan boord naast ons nog precies een Finse touringcar kon worden geplaatst. Dat was maar kielekiele. Als de boot te wild op en neer zou gaan, en de touringcar zou daardoor een beetje gaan schommelen, dan zou hij met zijn spiegel tegen onze bus komen. Gelukkig heeft de touringcar niet geschommeld, en reden we onbeschadigd bij Botnham het eiland Senja op. Weg 862 is een van de Noorse nationale toeristenwegen. En terecht. We hebben een schitterende tocht over het eiland gemaakt.

Vrijwel aan het begin zijn we weg 277 opgegaan (deze hoort ook bij de route), die ons naar Husøy bracht. Voorheen was dat een visserseiland (net als Urk), maar het is nu met een dam verbonden met Senja. Het ligt er schitterend bij.

Verder ging het weer over de 862. De weg is redelijk smal, en iets bredere tegenliggers kom je allen maar voorbij op de uitwijkplaatsen. Ook de vele tunnels in de route zijn aan de smalle kant, dus ook daar heb je uitwijkplaatsen. In een van die tunnels kwamen we een ambulance tegen, en geen uitwijkplaats te bekennen. Al “kruipend” zijn we elkaar gepasseerd.

Bijzonder aan de smalle tunnels is, dat fietsers zich bij het inrijden kunnen melden door op een knop te drukken. Met een knipperlicht wordt vervolgens het achteropkomende verkeer gewaarschuwd, dat er fietsers in de tunnel zijn.

Bijzonder aan de Nationale Toeristenwegen is ook, dat parkeerplaatsen aan die wegen zijn voorzien van bijzondere architectuur. Die van Bergsbotn was heel apart.

Aan het einde van de 862 zijn we de 86 richting Finnsnes opgegaan. We hebben deze weg gevolgd tot Sørreisa. Daar zijn we op de 84 verdergereden naar Sjøvegan.

Morgen zoeken we de E6 weer op. We gaan kijken, of we Mørsvikbotn halen.