Een natte wildernis met een droog einde

Om met het goede nieuws te beginnen: de dag is tot nu toe muggenvrij verlopen (afgezien van de vier muggen die de nacht in Vilhelmina met ons hebben doorgebracht en die vanochtend al snel zijn gesneuveld).

Minder goed nieuws: het heeft een groot deel van de dag geregend. De wildernisroute ziet er dan nogal mysterieus uit, met grauwe luchten en nevelslierten. Overigens vinden wij de titel “wildernisroute” een beetje overdreven. De riviertjes in het gebied stromen weliswaar wild, soms met prachtige stroomversnellingen of watervallen, zoals de Trappstegforsen (Traptredenwaterval), maar het terrein is eerder ruw en leeg dan wild. Van het aanwezige wild, beren en lynxen, hebben we niets gezien, ook niet die verdwaalde beer op de weg, waar Ria op zinspeelde.

Tegen drieën klaarde het weer ineens op . Het was droog toen wij bij Stora Blåsjön een smal zijstraatje naar Ankarede insloegen. Dat is een voor Sami’s belangrijke plek. In de kapel van Ankarede werd getrouwd, op het kerkhof werden de overledenen begraven (deze werden in het voorjaar in bevroren toestand per slede naar Ankarede gebracht). Elke Sami-familie had er een eigen Sami-hut.

We zijn, na een rit van 246 km, op een camping in Gäddede. Het wolkendek is inmiddels grotendeels opgelost, en we genieten (alweer) van een prachtig uitzicht over het water.