Toch maar via Hamburg

We zijn toch maar door de Hamburgse tunnel gereden. De wachttijden bij Glückstad waren te onvoorspelbaar. Dat is het gevolg van de uitdieping van de Elbe tbv de scheepvaart naar Hamburg. Door die uitdieping komt er bij hoogwater meer water van de Noordzee de Elbe binnen dan vroeger, met als gevolg, dat er steeds meer sediment achterblijft bij laagwater. Vooral de zijtakken van de Elbe zijn sterk aan het verzanden. Dat geldt ook voor de veerstoep van Wischhafen. Deze ligt in de Wischhafener Süderelbe. Meer dan eens vaart een veerboot zich bij laagwater in dat riviertje vast in een ondiepte. Omdat men daar rekening mee houdt, door langzaam te varen in dat riviertje, lukt het de veerboot meestal, om op eigen kracht weer los te komen. 

Het gevolg van de verzanding is, dat de veerboten bij laagwater nog maar voor een deel van hun capaciteit aan voertuigen meenemen. Op het moment dat wij wilden overvaren, was het “vlek op vlek”: het was eb op de Noordzee, en de waterstand in de Elbe is door de droogte extreem laag. De veerboten varen, volgens berichten op internet, momenteel maar met 30% van hun capaciteit. Dat is al een paar weken zo. Eind augustus was de wachttijd in Glückstad meer dan 5 uur.

Wij hebben dus besloten om via Hamburg en Bremen te rijden. Wij zijn geen liefhebbers van de drukte op de Duitse autobahn, en zeker niet van drukte rond Hamburg, waar nog steeds aan de weg wordt gewerkt (dat was al in 2018 zo), maar we hadden in feite geen keuze. 

We staan nu op een aardige camperplaats in Wildeshausen, een klein stukje voorbij Bremen. Het geluk lacht ons toe: op 450 meter afstand is een Grieks restaurant dat vandaag gewoon geopend is.